Journal of Advances in Medical and Biomedical Research
Volume:12 Issue: 48, 2004

با توجه به شیوع و عوارض حملات تشنجی و اهمیت مهار آن، تحقیق حاضر به منظور تعیین نقش گیرنده های اپیوییدی و کانال های کلسیمی حساس به ولتاژ بر روی کیندلینگ ایجاد شده با پنتیلن تترازول در سال 1383 در اراک انجام گرفت.
این تحقیق تجربی بر روی 24 موش صحرایی نژاد ویستار انجام گرفت. به منظور ایجاد کیندلینگ شیمیایی، پنتیلن تترازول با غلظت هایی که در ابتدا تشنج زا نیستند (37.5 میلی گرم بر کیلو گرم، داخل صفاقی) هر 48 ساعت یک بار به موش ها تزریق شد. پس از تزریق دارو، رفتار های حیوان به مدت 20 دقیقه تحت نظر گرفته شد و پاسخ های تشنجی بر اساس معیار پنج رتبه ای طبقه بندی شد. پس از برقراری کیندلینگ، موش ها به چهار گروه تقسیم شدند و به هر یک از گروه ها 20 دقیقه قبل از تزریق پنتیلن تترازول به ترتیب نالوکسان، وراپامیل (هریک به میزان 10 میلی گرم بر کیلو گرم)، نالوکسان و وراپامیل به صورت هم زمان و حلال نالوکسان و وراپامیل (گروه شاهد) تزریق گردید و اثر این مواد بر روی مرحله ی تشنج، مدت زمان مرحله ی 5 تشنج و معکوس مدت زمانی که طول می کشد حیوان وارد مرحله ی 5 شود، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند. وراپامیل مدت زمان مرحله ی 5 و معکوس مدت زمان ورود به مرحله ی 5 را به طور معنی داری (P=0.05) کاهش داد. نالوکسان تاثیری بر روی هیچ کدام از پارامتر های تشنج نداشت، در حالی که تزریق هم زمان وراپامیل و نالوکسان اثرات ضد تشنجی شدیدی را بر روی کیندلینگ ناشی از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول ایفا نمود و بر روی همه ی پارامترهای تشنجی اثر کاهنده ی معنی داری داشت (P=0.05).
نتیجه گیری و توصیه ها: تجویز هم زمان وراپامیل و نالوکسان به عنوان مهار کننده ی مؤثر در تشنجات ایجاد شده توسط کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول عمل می کند. انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه به عنوان یک روش درمانی ضد صرع توصیه می گردد.

با توجه به میزان بروز حاملگی نا به جا و برخی عوارض ناشی از جراحی و وجود گزارشات متفاوت در خصوص اثر بخشی متوترکسات در درمان حاملگی نا به جا، این مطالعه به منظور مقایسه ی اثر متوترکسات تک دوز و سالپنگوستومی از طریق لاپاراسکوپی در درمان حاملگی نابه جای پاره نشده در سال 1381 تا 1383 در تهران انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 40 خانم واجد شرایط با حاملگی نابه جای پاره نشده ی کوچک (کمتر از 5/3 سانتی متر) پس از اخذ رضایت، به طور تصادفی در دو گروه تزریق عضلانی تک دوز متوترکسات (50 میلی گرم بر متر مربع) و سالپنگوستومی لاپاراسکوپیک تحت درمان قرار گرفتند. سطح سرمی HCG در همه ی خانم ها قبل از درمان و روزهای 4،7 و سپس هر هفته پس از درمان تا رسیدن به سطح کمتر از 10 واحد در لیتر اندازه گیری شد. در صورتی که سطح HCG روز هفتم نسبت به روز چهارم کمتر از 15درصد کاهش یافته بود، یک دوز متوترکسات (یا یک دوز اضافی) تزریق می شد. تحلیل HCG بدون نیاز به درمان جانشین به عنوان موفقیت در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تی، دقیق فیشر و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج بررسی 40 خانم دارای حاملگی نا به جا در دو گروه درمانی نشان داد که میزان موفقیت در هر دو گروه 95درصد بود. میانه ی زمان تحلیل HCG در گروه متوتروکسات 28 روز (دامنه: 7 تا 49) و در گروه سالپنگوستومی لاپاراسکوپیک 17.5 روز (دامنه: 7 تا 35) بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. الگوی تحلیل HCG سرم در گروه متوترکسات نشان گر افزایش آن در روز چهارم نسبت به قبل از درمان در 75 درصد موارد بود. در حالی که همه خانم ها در گروه سالپنگوستومی کاهش فوری HCG سرم را بعد از جراحی تجربه کردند. عارضه شدیدی در هیچ یک از گروه های درمانی مشاهده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان موفقیت درمانی با متوترکسات تک دوز به اندازه ی روش سالپنگوستومی لاپاراسکوپیک در درمان حاملگی نا به جای پاره نشده، بالا می باشد. از این رو استفاده از متوترکسات در مواقعی که به لاپاراسکوپی دسترسی وجود ندارد، پیشنهاد می شود.

عفونت ادراری یکی ازشایع ترین عفونت های کودکان و شیر خواران می باشد. از آنجا که درمان استاندارد منجر به بستری شدن و دریافت آنتی بیوتیک وریدی می گردد، استفاده از درمان سرپایی یک روش مطلوب می باشد که از خطر عفونت های بیمارستانی و صرف هزینه ی بالا پیشگیری می کند. از این رو مطالعه ی حاضر به منظور تعیین اثر سوسپانسیون سفیکسیم در درمان پیلونفریت حاد کودکان، در سال 1381 تا 1383 در کرمانشاه انجام شد.
در این مطالعه ی کار آزمایی بالینی، 60 کودک بیمار بالاتر از یک سال و دارای تب و عفونت ادراری فوقانی مورد بررسی قرار گرفتند. یک گروه (30 نفر) تحت درمان با شربت سفیکسیم به مقدار 8 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 14 روز (7 روز اول در بیمارستان و 7 روز در منزل) و گروه دیگر تحت درمان استاندارد با آمپی سیلین (100 میلی گرم بر کیلو گرم) و جنتامایسین (2.5 میلی گرم بر کیلو گرم) 7 روز در بیمارستان و7 روز با شربت کوتریموکسازول (7 تا 10 میلی گرم بر کیلو گرم) قرار گرفتند. پاسخ به درمان از دو جنبه ی منفی شدن کشت ادرار و قطع تب و بررسی عوارض احتمالی شامل تعداد موارد عود و یا ایجاد اسکار در بافت کلیه بررسی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که کشت ادرار 9 بیمار (30 درصد) در گروه درمان با شربت سفیکسیم و یک بیمار (3/3 درصد) در گروه درمان استاندارد منفی نشد (P=0.012). متوسط زمان قطع تب در هر دو گروه، 48 تا 60 ساعت بود. عود بیماری در درمان با سفیکسیم 16.7درصد و در بیماران تحت درمان استاندارد 10 درصد بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. اسکار کلیوی ایجاد شده پس از 6 ماه، درکودکان تحت درمان با شربت سفیکسیم 8.3 درصد و در کودکان تحت درمان با روش استاندارد 1/7 درصد بود (P=0.08). نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به 30 درصد شکست درمان در بیماران تحت درمان با سفیکسیم خوراکی، استفاده از این دارو جهت درمان سرپایی موارد پیلونفریت حاد توصیه نمی شود. انجام تحقیقات بیشتر پیشنهاد می گردد.

با توجه به این که هلیکوباکترپیلوری به عنوان یک پاتوژن عمده ی دستگاه گوارش معمولا در دوران کودکی کسب می شود، این مطالعه با هدف تعیین ارزش آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در نمونه ی مدفوع در مقایسه با بیوپسی مخاط معده و هیستولوژی به منظور تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری کودکان در سال 1382 در تبریز انجام شد.
این مطالعه ی تحلیلی با روش نمونه گیری آسان بر روی کودکان دارای سوء هاضمه مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی انجام گرفت. بیماران واجد شرایط (130 بیمار) تحت آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی و بیوپسی مخاط معده و هم زمان تست بررسی آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع به روش ایمونواسی با استفاده از کیت HP AGT قرار گرفتند. افراد دارای هلیکوباکترپیلوری درجه ی یک و بالاتر در نمونه ی هیستولوژیک به عنوان مبتلا به عفونت هلیکوباکتر در نظر گرفته شدند. حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی تست آنتی ژن مدفوع در مقایسه با بیوپسی مخاط معده تعیین و نتایج با استفاده از آزمون های آماری مک نمار و کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند.
96 کودک دارای علایم سوء هاضمه (65 پسر و 31 دختر) با میانگین سنی 0.3± 8.3 سال مورد بررسی قرار گرفتند. در بررسی هیستولوژیکی، 62 بیمار (6/64 درصد) از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند که در 34 مورد تست آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری مدفوع نیز مثبت گزارش شد. حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی تست آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری مدفوع به ترتیب 54.8، 79.4، 82.9 و 49.9 درصد بود (P=0.001). نتایج بررسی هیستولوژیکی نشان داد که هلیکوباکترپیلوری با درجه ی 2 و بالاتر در هیستولوژی با احتمال بیشتری از مثبت بودن تست هلیکوباکترپیلوری در مدفوع همراه است. (P=0.001) نتیجه گیری و توصیه ها: تست آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع از حساسیت و ویژگی کمتری نسبت به روش استاندارد طلایی برخوردار است. ارزش بالقوه ی این روش به عنوان یک مشخصه ی عفونت با هلیکوباکترپیلوری در مدت درمان و در مرحله ی ریشه کن شدن هلیکوباکترپیلوری، بارزتر می باشد. انجام مطالعات وسیع تر با حجم نمونه ی بیشتری توصیه می گردد.

با توجه به وجود شواهد جهانی دال بر بالاتر بودن میزان مرگ و میر و ابتلای کودکان متعلق به طبقه ی اجتماعی اقتصادی پایین تر، این مطالعه با هدف ارزیابی نابرابری اجتماعی اقتصادی در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال طی سال های 1364 تا 1378 ایران انجام شد.
این مطالعه ی توصیفی با استفاده از داده های مطالعه ی سلامت و جمعیت شناسی سال 1379 در ایران انجام شد. برای بررسی نابرابری مرگ و میر در سطح کشوری 47896 نفر (متولدین سال های 1374 تا 78) و برای بررسی نابرابری در سطح استانی 187292 نفر (متولدین سال های 1364 تا 1378) مورد بررسی قرار گرفتند. مدل پروبیت رتبه ای سلسله ای دو حالتی برای ایجاد شاخص وضعیت اجتماعی اقتصادی خانوار مورد استفاده قرار گرفت. نابرابری در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال با استفاده از نسبت شانس مرگ و میر زیر پنج سال پایین ترین به بالاترین پنجک اجتماعی اقتصادی در هر دو سطح کشوری و استانی محاسبه شد.. . روند نزولی در میزان مرگ و میر کودکان زیر پنج سال از پایین ترین به بالاترین پنجک وجود داشت و نسبت شانس پایین ترین به بالاترین پنجک در کل کشور برابر 2.63 (فاصله اطمینان با احتمال 95 درصد از 1.83 تا 30.5) بود. علاوه بر این نابرابری مرگ و میر کودکان زیر پنج سال بین پایین ترین و بالاترین پنجک در تمامی استان ها معنی دار و به نفع قشر مرفه بود. با وجود این، مقدار نابرابری میان استان های مختلف متفاوت بود.. نتیجه گیری و توصیه ها: نابرابری اجتماعی- اقتصادی در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در سطح کشوری و در تمامی استان ها به نفع قشر مرفه است. سنجش متوسط سلامت به تنهایی روش دقیقی برای توصیف سلامت جامعه نیست و توزیع سلامت در جامعه نیز شاخص کلیدی و مهمی است که باید هنگام برنامه ریزی در حوزه ی سلامت و سیاست گذاری های ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد.

نظر به شایع بودن نسبی وسواس واجبار درجامعه و وجود بعضی گزارشات متناقض مبنی بر همراهی این بیماری با اسکیزوفرنیا به منظور تعیین شیوع وسواس و اجبار در مبتلایان به اسکیزوفرنیا، این تحقیق بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان دکتر بهشتی کرمان در سال 1382 انجام شد.
این تحقیق مقطعی بر روی 80 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا به روش نمونه گیری مستمر انجام شد. هم زمانی وجود بیماری وسواس و اجبار با استفاده از حضور علایم وسواس و اجبار و با استفاده از مقیاس Y-BOCS درطیف 5 گانه ی خیلی شدید، شدید، متوسط، خفیف، تحت بالینی تعیین گردید. شیوع وسواس و اجبار در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با احتمال 95 درصد در جامعه برآورد و نقش عوامل سن وجنس با بروز وسواس و اجبار مورد قضاوت آماری قرار گرفت. تحقیق روی 80 نفر (68 مرد و 12 زن) در سنین 10.5±36.2 سال انجام گرفت. 18.8 درصد افراد دارای وسواس و اجبار بوده و هیچ یک وسواس و اجبار خیلی شدید نداشتند. 5 درصد آنان وسواس شدید، 12.5 درصد وسواس متوسط و 1.3 درصد وسواس خفیف داشتند. جنس ارتباطی با وسواس نداشت اما در افراد اسکیزوفرنی کمتر از 30 سال، وسواس و اجبار بیشتر از افراد بالای 30 سال بود (p=0.05).
نتیجه گیری وتوصیه ها: شیوع وسواس و اجبار در مبتلایان به اسکیزوفرنیا در حد افراد طبیعی جامعه می باشد. انجام مطالعات تحلیلی توصیه می گردد.

با توجه به وجود عوامل بیماری زایی مانند قارچ ها دراستخرهای سر پوشیده و عدم به کارگیری مناسب سیستم های تصفیه و ضدعفونی کننده در این گونه اماکن سرپوشیده، این تحقیق با هدف تعیین میزان آلودگی های قارچی دراستخرهای سرپوشیده شهر زنجان در سال 1382 انجام گرفت.
در این مطالعه ی توصیفی آلودگی های قارچی 5استخر سرپوشیده به وسیله ی تکنیک فیلتراسیون غشایی و موکت استریل در اواسط فصل تابستان توسط 9 نمونه از آب و 9 نمونه از تسهیلات جانبی هر یک ازاستخرها مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص نهایی جنس و گونه به وسیله تکنیک کشت روی لام و کشت در محیط های اختصاصی انجام گرفت. نتایج با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
قارچ های جدا شده ازاستخرها شامل قارچ های درماتوفیت (تریکوفیتون منتاگروفایتیس و اپیدرموفیتون فلوکوزوم) به میزان 0.5 درصد، مخمرها 21.8 درصد و قارچ های ساپروفیت فرصت طلب 77.7 درصد بودند. 24.8 درصد موارد قارچ های ساپروفیت از حاشی هاستخرها، 22.7 درصد از رختکناستخرها، 16.9 درصد از آباستخرها و 11.4 درصد از جایگاه دوش ها جدا شدند. قارچ های مخمری به میزان 7.4 درصد از آباستخرها و 3.2 درصد از دوش ها و درماتوفیت های عامل کچلی به میزان 0.23 درصد از رختکناستخرها و 0.2 درصد از جایگاه دوش جداسازی شدند.
نتیجه گیری وتوصیه ها: نتایج حاصله نشان گر وجود آلودگی های قارچی دراستخرهای مورد بررسی می باشد که می توانند تحت شرایط خاص در برخورد با میزبان های مستعد زنگ خطری در ابتلا به عفونت های قارچی و بیماری های آسم و آلرژی به شمار آیند. البته با به کارگیری دستورالعمل های مناسب، رعایت موازین بهداشتی و هم چنین آموزش افراد می توان با این مشکل به نحو صحیح برخورد نمود.

آپاندیسیت شایع ترین مورد در جراحی شکم حاد می باشد. به علت تشابه علایم و نشانه های آپاندیست با سایر بیماری ها، در بعضی موارد تشخیص آن بسیار مشکل است. از این رو مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارزش یافته های آزمایشگاهی بیماران در تشخیص آپاندیسیت در بیمارستان شفیعیه ی زنجان در سال 1378 انجام شد.
این تحقیق با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده ی بیماران تحت عمل جراحی آپاندکتومی در شش ماهه ی اول سال 1378 در بیمارستان شفیعیه ی زنجان انجام شد. در این مطالعه یافته های آزمایشگاهی شامل تعداد لوکوسیت ها، آزمایش ادرار، و درصد نوتروفیل خون با نتایج پاتولوژی (تشخیص قطعی) بر حسب سن و جنس بیماران در تشخیص آپاندیسیت مورد مقایسه قرار گرفتند و حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی آن ها محاسبه گردید.
نتایج حاصل از بررسی پرونده ی 452 بیمار نشان داد تعداد لوکوسیت خون در بیماران تا 10 سالگی طبیعی است. در افراد 16 تا 18 سال، 56.7 درصد (P=0.001) و در افراد 18 ساله و بالاتر 61.2 درصد بیماران مبتلا به آپاندیسیت واقعی، کولوسیتوز داشتند (P=000.2). درصد نوتروفیل خون همه ی بیماران تا 16 سالگی بالاتر از حد طبیعی بود. در 97.8درصد همه بیماران مبتلا به آپاندیسیت درصد نوتروفیل خون بالاتر از حد طبیعی بود (P=0.001).
نتیجه گیری و توصیه ها: به طور کلی تغییرات گلبول قرمز و سفید در ادرار افراد مذکر و مونث در تشخیص آپاندیسیت ارزش نداشت. لوکوسیتوز در کودکان تا ده سالگی فاقد ارزش تشخیصی برای آپاندیسیت است ولی در بیماران بالاتر از ده سال ارزش تشخیصی دارد.افزایش درصد نوتروفیل خون در تمام سنین ارزش تشخیصی دارد. اگر دو معیار لوکوسیتوز و افزایش درصد نوتروفیل با یکدیگر در نظر گرفته شوند، ارزش بسیار بیشتری خواهند داشت. انجام مطالعات تحلیلی توصیه می شود.